আজি নীৰৱ..... নিস্তব্ধ....!!
নিয়তিয়ে আজি অৱহেলা কৰিলে...
ঠিক উৱলি যোৱা বাঁহৰ মাজত অস্তিত্ব লভা
সাঁকোখনৰ দৰেই.....!!
দৃষ্টি পটত ভাহিছে....
ভগ্ন হৃদয়ৰ কৰুণ ক্ৰন্দনৰত দৃশ্য...
স্মৃতি পটত নিখোজ...
নষ্টালজিয়া অলংকৃত আবেলিবোৰ....!!
চুৰটৰ উষ্ম আদৰণিৰ মাজত...
.......পাক-ঘূৰণি খোৱা
সেই ল‘ড শ্বেডিঙৰ সন্ধিয়াবোৰ....!!
যাৰ তালে তালে
এজাক ৰঙীন পখিলাৰ উন্মাদনাত
উন্মাদপ্ৰায় হৈছিল...
সেই HDFC বেংকৰ তিনিআলিটো....
কিন্তু ভুলটো আমি তাতেই কৰিলোঁ...
সিঁহতযে কবিৰ কাব্যিক মনত প্ৰাণ পোৱা
পখিলা নহয়....!!
সিঁহত অত্যাধুনিক পখিলা......
যাৰ ৰঙত আজিযে কাব্যিক পখিলাও মাতাল....!!
অভাব.... অভাব.....
অভাবে জোকাৰি গৈছে অনুকৃতি ক্ৰিয়েশ্বন...
দাৰ্শনিকৰ দৰে জুমি চালোঁ....
ইয়াৰ নামেই চোন ডেষ্টিনী....!!
কিন্তু... কিন্তু.... মনযে অস্থিৰ...
অদূৰত সেই চপৰা ক’লীয়া ডাৱৰ....
সি অট্টহাস্য কৰিছে....
....যেন সি ৰক্তবীজৰ বংশধৰ...
আমাৰ তুচ্ছ মানৱীয়তাৰ লগত তাৰ তুলনা নাই...
ৰৌদ্ৰ প্ৰলয়ৰ ঝংকাৰ তুলি
আজি ৰনশিঙা বাজিছে...
প্ৰলয়.... প্ৰলয়....
এয়া মহাপ্ৰলয়ৰ আগজাননী....॥
No comments:
Post a Comment