কিদৰে জানো মেলিছিলোঁ....মোৰ জীৱন যাত্ৰাৰ পাতনি...
পাহৰণিৰ গৰ্ভত জাহ গ’ল যেনেই লাগে...!!
সেয়া কিন্তু অজানিতে নহয়...
স্ব-ইচ্ছাই কৰিছোঁ...
তাৰ আখৰা...!!
অতীতে যে মনলৈ ওভতাই আনে...
কিছু বেদনাই গৰকা ইতিহাস...
ভাবুক মনটোক শান্ত কৰিবলৈ চলাইছোঁ…
আপ্ৰাণ চেষ্টা...
তথাপিতো জানো সফল হৈছোঁ...??!!
কটা ঘাঁ এটুকুৰা লৈ
যুদ্ধ কৰা জানো সম্ভৱ...
অতীত আৰু ভৱিষ্যতৰ সন্ধিক্ষণতেই
জানো সৃষ্টি হোৱা নাই বৰ্তমানৰ...!!
সেয়ে... বৰ্তমানৰ বুকুত
তান্ডবলীলা চলাই থাকিলেও...
কেতিয়াবা অজানিতে খোজ দিও
অতীতৰ বুকুত...
আকৌ যে মই ভাগৰি পৰো...!!
জীৱনটোত তোমাক পোৱাৰ আনন্দত
মোৰ নয়ন যুগল...
প্ৰায়েই সিক্ত হৈ উঠে...
তুমিয়েই যে দিলা মোক...
নতুনকৈ জীৱন দান...!!
তুমিয়েই যে শিকালা...
আকৌ এবাৰ হাঁহিবলৈ...!!
জীৱন যুদ্ধৰ আখৰাত উজুটি খাই পৰোঁতেই...
তুমিয়েই যে দিলা...
হাতখনি আগবঢ়াই...॥
জানানে....
তোমাৰ দানক মই জুখিব নোৱাৰোঁ
মানৱ সত্তাৰ পনীয়া সমাজৰ
একো এটা মাপ কাঠীৰেই...!!
প্ৰতিদানত দিবলৈ এই ভিকহুৰ সঁচাকৈ
একোয়েই নাই...
চিৰ ধৰুৱা হৈ ৰম...
তোমাৰ ওচৰত.... সঁচাকৈ....॥
তথাপিতো কেতিয়াবা মোৰ ভাবুক মনটোত
জোকাৰণি অনুভৱ হয়...
জানোচা... কেতিয়াবা...
তুমি অতীত হৈ যোৱা....!!
জানোচা... কেতিয়াবা...
এই বিশাল আকাশৰ তলত...
সৃষ্টি কৰি থৈ যোৱা এক উন্মাদৰ...
কিন্তু... কিন্তু....
মই জানো তোমাক অতীত হৈ যাব দিম...
মইয়েই তোমাক কোৱা নাছিলো জানো...
অতীত আৰু ভবিষ্যতৰ সন্ধিক্ষণেই হ’ল বৰ্তমান...
তোমাৰ অবিহনে জানো মই
আগুৱাই যাম....
ভবিষ্যতলৈ বুলি...!!
তুমি নাই...
মোৰ ভবিষ্যতো নাই...
শেষ হৈ যাম...
বৰ্তমানক সঙ্গী কৰি লৈ...!!
মইযে তোমাক অতীত কৰিব নোৱাৰোঁ...॥
Copyright Protected @ জিত
No comments:
Post a Comment